تأثیر وضعیت تمرینی بر عملکرد عضلانی و فیزیولوژیایی ناشی از مصرف حاد کافئین در زنان

وضعیت تمرینی و سطح آمادگی ممکن است بر عملکرد پس از مصرف کافئین در زنان تأثیر بگذارد. بنابراین، هدف از این پژوهش، بررسی وضعیت تمرینی بر عملکرد عضلانی و فیزیولوژیایی پس از مصرف حاد کافئین درزنان تمرین‌کرده و تمرین‌نکرده بود. دوازده زن تمرین‌کرده و دوازده زن تمرین‌نکرده داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی‌ها در دو جلسة مجزا به فاصلة یک هفته از یکدیگر، به روش دوسوکور و تصادفی، کافئین (6 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و دارونما مصرف کردند. یک‌ساعت پس از مصرف، قدرت عضلانی از طریق آزمون یک تکرار بیشینه در حرکت پرس‌سینه و پرس‌پا، استقامت عضلانی از طریق شمارش تعداد تکرارهای حرکت پرس‌سینه و پرس‌پا با وزنة 60 درصد یک تکرار بیشینه، و توان بی‌هوازی با آزمون RAST اندازه‌گیری شد. ترتیب جلسات به روش تقاطعی و تعادلی تنظیم شد. برای بررسی تفاوت بین گروه‌ها از روش آماری آنالیز واریانس با اندازه‌گیری مکرر و برای بررسی هر گروه به طور مستقل از آزمون t همبسته استفاده شد. سطح معناداری در این تحقیق، 05/0P< در نظر گرفته شد. براساس نتایج به‌دست آمده، کافئین در گروه تمرین‌کرده موجب افزایش قدرت در حرکت پرس سینه (012/0P=) و بهبود حداکثر توان (028/0P=) و شاخص خستگی (016/0 P=) در آزمون‌ دست شد؛ ولی، در گروه تمرین‌نکرده فقط استقامت در حرکت پرس‌پا (035/0P=) را افزایش داد. آزمون آماری ANOVA با اندازه گیری مکرر نشان داد اثر کافئین بر قدرت عضلانی بالاتنه به طور معناداری در دو گروه متفاوت بود (045/0P=). بر اساس یافته‌های به‌دست آمده به نظر می‌رسد آثار کافئین در زنان تمرین‌کرده نسبت به زنان تمرین‌نکرده متفاوت است و احتمالاً ناشی از تفاوت در تودة عضلانی آن‌هاست.